Kabullenmek ve Risk Alabilmek

yeniden
ne kadar kurarım diye sorun? Gelecek cevap zaten size siz olabilme
şansını tanıyacaktır. Bazı şeyleri kabul etmek zor hayatta... Hayatın
her alanında birşeyleri hep kabullenmek zorundasınızdır. Onları
değiştirmek büyük risk ve kayıplarıda göze alabilmek demektir. Örneğin
bir işte çalışıyorsunuzdur, organizasyonun neresinde ve ne yaptığınızı
siz seçemezsiniz. Birileri sizin için belirler ve siz karşı
çıkamazsınız. Eğer karşı çıkarsanız bu bir riski göze alabilmektir.
Birilerinin gözünden düşerim endişesi, işimden atılınca neler yaparım,
yeni bir iş bundan daha iyi olabilecekmi korkuları içinde harcanan onca
beyin sarfiyati... Ve birden bakmışsınızki hiç bir şeyi değiştirememiş
olanları kabul etmiş, masanızda öylece oturuyorsunuz, mutsuzsunuz.
Sonra hadi kabullen dersiniz. Kabullenmek zorundasın. Başka ne
yapabilirimki? Kabullenirsiniz ve mutsuzluğunuzu unutursunuz. Yada
birini seversiniz, onu gerçekden o olduğu için sevdiğinizi söylersiniz
kendinize sonra farkedersinizki onu değiştirmeye hayalinizdeki kişiyi
yaratmaya çalışıyorsunuz. Ve sonunda o kişi bunu anlar ve size karşı
çıkar. DUR! Ben buyum der. Yada demez kavga edersiniz ve sonra
içinizden şunu söylersiniz onun bu huyundan nefret ediyorum. Yine
mutsuzsunuzdur ve düşünürsünüz ondan ayrılırsam ne yaparım? Yanlız
kalmak istemiyorum, ona alıştım artık. Mutsuzluğunuzu yine unutur onu
olduğu gibi kabullenirsiniz. Ailenizi, arkadaşlarınızı, içinde
yaşadığınız hayatın şarlarını, herşeyi olduğu gibi kabullenmek zor
gelir başlarda ama sonra unutur kabullenirsiniz. Aslında unutmak denmez
buna sadece içinde bulunduğunuz durum içindeki isyanlarınızı
azaltırsınız. Biri size derdim var der sizde ona ohooo benim ne
dertlerim var dersiniz. Oysa herşey çok güzel gözükür dışarda, işiniz,
iyi bir aileniz, orta kalite yaşam standartlarınız, harika bir sevgili
yada eşiniz var. Ama bunları sağlamak için ne kadar kabullendiniz.
Kabullenirken ne kadar kendinizden harcadınız? Olmak istediği yerlere,
yaşamak istediği hayata kavuşmuş insanalara bir bakın, adam hukuk
fakültesinde okuyordur, tüm ailesi onunla övünüyor, çocuğumuz, avukat,
savcı, hakim olacak. Vay be! Ama çocuk bir anda okulu bitirince
diplomasını çöpe atıp yazar olmaya karar veriyor. Aman tanrım!!!..
Yoksa hayallerinin peşinden mi koşuyor. Yaşadığı sıkıntıları düşünün.
Ailesi artık yardım etmiyor, hayaline kavuşmak için yazı yazamayacak
kadar çok çalışıyor belki, geceleri yazabiliyor, sabahları bir
işportacı yada basit bir meslekde eleman olarak çalışıyor. Neden?
Hayallerine kavuşabilmek için bir bedel ödemesi gerekli! Sonra mutlu
son. Büyük bir yazar oldu ve zengin falan filan. Kaçımız hayalleri için
risk alabilir? Çocukken ne olmak isterdiniz, yada gençken?
Ne kadarını elde ettiniz? Hayat şartları sizi nelere sürükledi? Sonrada
olmak istemediğiniz yerlerde ne kadar süre geçirdiniz? Şimdi mutsuzum
derken bunun sorusunu içinde isteği yerine gelmemiş çocuğa
sorabiliyormusunuz? O size ne diyor? Ben bu masada müşterilerle
konuşmak değil, belki resim yapmak istiyorum diyebiliyormu? Diyemiyor,
o kadar uzaklaştık ki o çocuğa sesi duyulmuyor artık! Şimdi bir düşünün
liseden başlayalım mesala, üniversiteye hazırlandınız okula girdiniz,
okul bitti, ooo şimdi iş bulmak lazım, tamam oda oldu, hemen evlenmekde
gerek malum toplumsal düzen, eee oda oldu, birde çocuk yapalım. Tamam
tüm sıradanlıklarıyla herkes gibi yaşadınız.. Peki kendiniz için ne
yaptınız? Üniversitede gittiğiniz okulu sizmi seçtiniz? İşe girerken
sizmi karar verdiniz? İşte hayallerimin işi! Evlenmek zorundamıydınız
hemen, yada seçtiğiniz insan doğrumuydu ne kadar düşündünüz? Bunca
özgürlüğü kısıtlı bir birey olarak o küçücük bireye neler
verebilirsiniz? Anne yada baba hayat ne demek dediğinde ona ne cevap
vereceksiniz? Kabullenmek mi? Sürekli birilerinin takdirini toplama
çabasımı? Hayat hayallerinize ulaşma çabasıdır. Bir nehir gibi düşünün,
herkes o nehirde akıntıyla eş değer gidiyor ama siz batı tarafından
akmak istiyorsanız, batıya yaklaşıp, kuyu kazmak zorundasınız, bazen
yorulacaksınız tabi arkanıza bakıp çok az yol kat ettim, yapamıcam gibi
hissediyorum diceksiniz, ama bir süre dinlenin yeter, istedikden sonra
çukuru kazarsınız. Nehrin yolunu değiştiremezsiniz ama ormanın içine
uzanan bir göle ulaşmak için çukur kazabilirsiniz... Belki peşinizden
sizde başkalarını o çukurla nehrin göle uzanan kolunda
yüzdürebilirsiniz... İçinideki çocuğa sorun, ne olmak isterdin? Eğer
onu duyamıyorsanız bir yetişkin olarak kendinize sorun, şu anda hayatın
neresinde olmak isterdim? Risk alabilir, hayatımı yeniden ne kadar
kurarım diye sorun? Gelecek cevap zaten size siz olabilme şansını
tanıyacaktır. İnsanlar hayallerinin büyüklüğü kadar özgürdür.