Kur’anda şeytanla ilgili kıssaların bir kısmının mealleri şöyledir:
“Hani Rabbin meleklere demişti ki: ‘Ben kupkuru bir çamurdan,
şekillenmiş kara balçıktan bir insan yaratacağım. Ona şekil verdiğim ve
ona ruhumdan üflediğim zaman, siz hemen onun için secdeye kapanın!’
Demişti. Bunun üzerine meleklerin hepsi de hemen secde ettiler. Fakat
İblis hariç! O, secde edenlerle beraber olmaktan kaçındı.”(1)
“Allah (c.c) buyurdu ki: Ben sana emretmişken seni secde etmekten
alıkoyan nedir? Dedi. İblis; Ben ondan daha üstünüm. Çünkü beni ateşten
yarattın, onu çamurdan yarattın. Balçıktan, işlenebilir kara topraktan
yarattığın insana secde edemem.” diye cevap verdi. Allah şöyle buyurdu:
Öyle ise çık oradan! Sen artık kovulmuş birisin! Muhakkak ki hesap
gününe kadar lânet senin üzerine olacaktır!”(2)
İblis: ‘Ey Rabbim! Bana hiç olmazsa, tekrar dirilecekleri güne kadar
mühlet ver’ dedi. Allah (c.c); ‘Sen bilinen gün gelinceye kadar mühlet
verilenlerdensin.’ Buyurdu. ‘Ey Rabbim! Beni saptırdığın için, yemin
olsun ki yeryüzünde fenalıkları onlara güzel göstereceğim, halis
kıldığın kulların hariç, onların hepsini saptıracağım.”(3)
Yemin ederim ki, senin doğru yolun üzerinde onlara karşı duracağım,
sonra önlerinden, artlarından, sağlarından ve sollarından onlara
sokulacağım. Çoğunu sana şükredenlerden bulmayacaksın.”(7:16-17)
“Allah buyurdu: Git! Onlardan kim sana uyarsa, iyi bilin ki hepinizin
cezası cehennemdir. Hem de tam bir ceza! Onlardan gücünün yettiği
kimseleri dâvetinle şaşırt; süvarilerinle, yayalarınla onları yaygaraya
boğ; mallarına, evlâtlarına ortak ol, kendilerine vaatlerde bulun.
Şeytan, insanlara, aldatmadan başka bir şey vaat etmez. Şurası muhakkak
ki, benim (hâlis) kullarım üzerinde senin hiçbir ağırlığın olmayacaktır.
(Onları) koruyucu olarak Rabbin yeter.”(17:63-65)
“Ey Adem! Doğrusu bu (İblis), senin ve eşinin düşmanıdır. Sakın sizi
cennetten sürüp çıkarmasın, yoksa bedbaht olursun. Doğrusu cennette ne
acıkırsın, ne de çıplak kalırsın, orada ne susarsın, ne de güneşin
sıcağında kalırsın, dedik.” (20:117-119)
“Şeytan ona vesvese verip, ‘Ey Adem! Sana sonsuzluk ağacını ve
çökmesi olmayan bir saltanatı haber vereyim mi?’ dedi.” (20:120)
“Şeytan ayıp yerlerini kendilerine göstermek için onlara fısıldadı:
‘Rabbinizin sizi bu ağaçtan men etmesi melek olmanız veya burada temelli
kalmanızı önlemek içindir. Doğrusu ben size öğüt verenlerdenim’ diye
ikisine de yemin etti. Böylece onların yanılmalarını sağladı. Ağaçtan
meyve tattıklarında kendilerine ayıp yerleri göründü, cennet
yapraklarından oralarına örtmeye koyuldular.(4) Rableri onlara: ‘Ben
sizi o ağaçtan men etmemiş miydim? Şeytanın size apaçık bir düşman
olduğunu söylememiş miydim?’ dedi. Her ikisi, ‘Ey Rabbimiz! Kendimize
yazık ettik. Eğer, bizi bağışlamaz ve bize merhamet etmezsen biz
kaybedenlerden oluruz’ dediler.”(7:22-23.)
“Şeytan, oradan ikisinin de ayağını kaydırdı, onları bulundukları
yerden çıkardı.”( 2:36.)
Allah (c.c.), “Onlara: ‘Birbirinize düşman olarak inin; siz,
yeryüzünde bir müddet için yerleşip geçineceksiniz. Orada yaşar, orada
ölür ve oradan dirilip çıkarılırsınız’ dedi.(5)
Evet, şeytan baş kaldırdı ve kendisine Allah’a başkaldıracak yandaşlar
aradı ve aramaya devam etmektedir. Ne var ki, bu konuda kendisine ilk
uyanlar insanlığın anne ve babası durumunda olan Hz. Adem ve eşi Havva
oldu. Ancak onlar Allah’a; “Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik.
Eğer bizi bağışlamaz ve bize acımazsan mutlaka ziyan edenlerden oluruz.”(7:23.)
diye dua edip yana yakıla tövbe ettiler, Allah da onların tövbelerini
kabul etti. Ancak kendisi yani şeytan, gurur ve kibrini yenip tövbe
edemedi ve bunun da cezasını hem dünyada hem de ahirette çekecektir.
Konu: İlk insanlar dünyaya nasıl geldi? 
