Zamanın İçinde Ben "Çözümsüzleşiyorum"
Öyle Bir Zamandayım ki
Zamanın İçinde Ben ''Çözümsüzleşiyorum''.
Hem hayata yeni adım atan bir bebek gibi ürkek ve hevesli
Hemde hayatın sonuna gelmiş gibi yorgun ve isteksiz
Öyle Bir Zamandayım ki
Hem en ufak birşeye direnemeyecek dayanamayacak kadar güçsüz
Hem de ne gelirse gelsin herşeye herkese karşı dimdik durabilecek kadar güçlü
Öyle Bir Zamandayım ki
Hem dünya iyilik ve güzelliklerden oluşuyormuş gibi kötülerden/kötülüklerden uzak
Hem de her insan kötüymüş gibi herşeye hazırlıklı kötülere/kötülüklere nefes kadar yakın
Öyle Bir Zamandayım ki
Hem tüm güzellikler benle/bende gibi
Hem de sağım solum çirkin dolu ben güzel görüyormuşum gibi
Öyle Bir Zamandayım ki
Hem tüm sözcükleri gizlemiş iki kelimeyle yaşar gibi
Hem de kelimelere farklı anlamlar katıp herşeyi söküp atmak misali
Öyle Bir Zamandayım ki
Hem kardelen kadar cesaretli yaşamaya
Hem de bir gül gibi incinirim diye çekinirim yaşamaya
Öyle Bir Zamandayım ki
Hem AŞK ' a meyilli
Hem de aşktan köşe bucak kaçar gibi
Öyle Bir Zamandayım ki
Hem herşey yalan olmuş yalanda doğruyu arar gibi
Hem de her doğruda bir yanlış var misali
Öyle Bir Zamandayım ki
Şaşkınlıklarıma alışmış bir kelimeye sığdırmış
Saçmalıklara kısmak yerine güler hale gelmiş
Gidene/gelene birşey yapamayacak gibi
Öyle Bir Zamandayım ki
Elime kalemi almış...
Güneşin gözlerimi açtırmayan aydınlığına rağmen ona bakıp hiç düşünmeden durmaksızın yazabiliyorum...
Öyle Bir Zamandayım...
Zamanımdayım ki
Zamanın içinde ben çözümsüzleşiyorum...
Sevgili Emel Demirok'tan aldığı bir şiir.
Kendisi mi yazmış tam bilmiyourm.
ama çağırdım kırmadı geldi aramıza.
Kendisinden alalım kimden olduğu.
Hoşgeldin Emel'cim.
sedasız
Konu: Zamanın İçinde Ben "Çözümsüzleşiyorum" 
