Jensen
Giriş Tarihi : 30/03/09
Yer : İstanbul
Yaş : 34
Mesajlar : 14824
Rep Puanı : 14472
Rep Gücü : 6503
 |  Konu: Yandaş Medya'ya sordu: Gülen de mi İsrail yanlısı? Paz Haz. 06, 2010 11:39 am | |
| Yandaş Medya'ya
sordu: Gülen de mi İsrail yanlısı?
Hürriyet yazarının hedefinde yandaş medya yazarları var:
Fethullah Hoca da mı ‘İsrail yandaşı’?
YENİ bir fikri terör ile karşı karşıyayız: Eğer İHH’nın önderliğindeki
Gazze’ye yardım konvoyu ile ilgili bazı eleştirileriniz varsa, mesela “O
gemide bebeğin ne işi vardı”, “Sonunun böyle olacağı bilindiği halde
neden bu insanlar korunmadı” gibi şeyler söylüyorsanız yandınız!
İstediğiniz kadar İsrail’in yaptığı işin hukuk dışı olduğunu söyleyin.
İsterseniz, İsrail’in “meşru müdafa” iddiasının “orantısız güç
kullanımı” nedeniyle geçersiz olduğunu söylemekten dilinizde tüy bitsin,
fark etmiyor!
Küçük bir eleştiri bile İsrail yanlısı olarak nitelenmenize yetiyor.
Başbakan da öyle söylüyor, yandaş medyanın militan yazarları da aynı
şeyi tekrarlıyor! Bir kez daha “Ya onlardansın, ya bizdensin” terörü ile
karşı karşıyayız. Meseleye dışarıdan bakınca gördüklerinizi söylemeniz,
bir üçüncü yol olabileceğini düşünmeniz onları kızdırıyor.
Dün The Wall Street Journal’da Fethullah Gülen ile yapılan bir söyleşi
yayımlandı. Bu, Gülen’in ABD medyasına verdiği ilk söyleşi. Şöyle diyor
Fethullah Gülen: “İsrail’in onayı olmadan hareket etmek, otoriteye
başkaldırıdır!”
Gülen, kendisine yakın olanlara da böyle bir yardım işini örgütlemeden
önce “İsrail’den izin alın” dediğini de söylüyor.
Fethullah Gülen’e katılmıyorum. Bu otoriteye başkaldırıdır evet, ama
zaten amaç da Gazze’deki insanlara o kötü şartlarda yaşamayı dikte eden
otoriteyi teşhir etmekti.
Ama şu ortaya çıkıyor: Bu işin böyle gerçekleştirilmesinde yanlışlıklar
olduğunu söyleyen bir tek bizler değiliz. Fethullah Gülen de mi “İsrail
yanlısı”?
WSJ’nin haberinde dikkatimi çeken bir şey daha oldu.
Gülen, kendisini Pensilvanya’da ziyaret etmek isteyenlerden öncelikle
bulundukları bölgedeki kongre üyelerinin seçim kampanyalarına bağış
yapmalarını istiyormuş! Yerel politikacıları desteklemenin İslami bir
gelenekten kaynaklandığını söylüyormuş.
İşte bunu gerçekten ilginç buldum. Acaba Gülen’in yıllardır ABD’de
rahatça hareket edebiliyor olmasının nedeni de bu bağışlar mı?
Asla, ‘asla’ deme!
CUMHURBAŞKANI Abdullah Gül, Türkiye ile İsrail ilişkileri için “Asla
düzelmeyecek” dedi.
Haberi gazetelerde okudum ve okurken de şöyle dedim: “Asla, asla deme!”
Türkiye ile İsrail ilişkileri elbette düzelir.
Şartları var tabii:
* İsrail’deki ırkçı faşist hükümet iş başından gider, yerine insan
haklarına ve hukuka saygılı bir hükümet gelir.
* Türkiye’de de “referansı İslam” olmayan bir hükümet gelir, Filistin
sorununun çözümünün esas olarak dini değil, insani temeller üzerinde
şekilleneceği idrak edilir.
Ve işte o zaman ilişkiler normalleşmeye başlar, belki eskisinden de daha
iyi olur!
Devletlerarası ilişkilerde kavgalara saplanıp kalmak kimseye yarar
sağlamaz.
Bakın, iki ayrı Dünya Savaşı’nda birbirinin boğazına sarılan İngilizler
ve Fransızlar ile Almanlar, bugün aynı cephedeler, hatta bazı konularda
egemenlik haklarını bir üst organa bile devredebildiler.
Yakın bir gelecekte Sırplar ile Boşnakların ve Kosovalıların da aynı
idealler etrafında toplanabileceklerini göreceğiz.
ABD, Japonya’yı atom bombası ile dümdüz etti, bakın şimdi aralarından su
sızmıyor!
Biz de Yunanistan ile “kardeş” olmadık mı, vizeleri kaldırmaya
girişmedik mi?
Yüzyıllarca en tehlikeli düşmanımız olan Ruslar, şimdi stratejik
ortağımız değil mi?
Cumhurbaşkanı’na tekrar hatırlatayım: Asla, “asla” demeyiniz!
Arsene Wenger’den bir ‘insanlık’ dersi
NERESİNDEN baksam yarım yüzyıla yakın bir süredir futbol seyircisiyim.
Babam ve kardeşlerimle maçlara gitmeye başladığımda ya 6 yaşındaydım ya
da 7.
Önce Piknik’te sosisli yenir, ardından Ulus’ta sifon gazoz içilir, sonra
maça giderdik. Maç bittikten sonra da eve yürürken artık olmayan
Ankaragücü Stadı’nın “yan sahalarında” amatör maçlara takılır, oynayan
takımlar arasında hangisinin rengini beğendiysek ona tezahürat yapardık.
O zamanlar da gol atan futbolcunun sevinç içinde arkadaşlarına
koştuğunu hatırlıyorum. Ama gol atan oyuncuların bugünkü gibi sevinçten
delirme noktalarına geldiklerine ve acayip gösteriler yaptıklarına pek
rastlamazdık.
Bunları hatırlamama neden olan şey Arsenal Teknik Direktörü Arsene
Wenger’in, “Bir + Bir” dergisinde yayımlanan söyleşisi oldu.
(Bu derginin mayıs sayısında “adamım” diye tanımlayabileceğim Alex
Ferguson’un da bir söyleşisi var. Bulabilirseniz onu da okumanızı
öneririm.) Wenger, Nancy’nin genç takımını çalıştırırken Michel
Platini’nin babası da kulübün başkanıymış. “Fakir bir takımdık, üç
maçtan en fazla birini kazanabiliyorduk” diye anlatıyor Wenger.
Bir maçan sonra Platini’nin babası Wenger’e şöyle demiş: “En çok neden
bıktım biliyor musun? Karşı takımın sevinçten havalara uçtuğunu
görmekten!”
Wenger daha sonra Japonya’da Nagoya Grampus takımını çalıştırırken Sumo
güreşlerine de merak salmış. O güreşten ne öğrendiğini şöyle anlatıyor:
“Güreş bittiğinde kimin kaybettiğini anlamanız asla mümkün değil. Çünkü
kaybedeni utandırmamak için hislerini dışa vurmuyorlar. Ben de
oyuncularıma saygılı olmayı öğretmeye çalışıyorum!”
Futbol dünyamızın olumsuzluklarından söz ederken yöneticileri eleştirmek
artık olmazsa olmaz bir şey.
Ama Ferguson ve Wenger’in söyleşilerini okuduktan sonra tek eksik olan
şeyin “iyi yönetici” olmadığını, rakibe saygılı oyuncu ve teknik
direktörler konusunda da sıkıntılarımız olduğunu düşündüm.
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
| |
|
