Herşey Kadar, Herkes Kadar, Sen Kadar !.

Herşey Kadar, Herkes Kadar, Sen Kadar !..



Biraz değiştim,
Her
şey kadar, herkes kadar, sen kadar…
Değiştim,
Unutamadığım
sözlerinin arasında sıkışıyorum,
Bir yanım kendimi kolluyor bir yanım
seni
Ben benimle savaşıyorum,
Seninle değil!
Sonucu kılıcı
kuşananından belli olan bir savaşın
Ne kazanabileni ne de
kaybedeniyim,
Sorun değil!



Elbet alışırım
Biraz
alıştım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Alıştım,
Varlığını
istemediğim tüm eksik yanlarıma,
Ve çokluğunu da yokluğunu da
istemediğim bu iki arada bir derede duyguya alışıyorum,
Bir yanım
bırak diyor bir yanım,,
Kesin değil!


Henüz tanıştım,
Her
şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Tanıdığımı sandığım bana daha da
yakınım artık,
Duvarlara anlatırken öğrendiklerim kendi hakkımda,
Ve
aynalara ağlarken gördüklerim kendi tarafımda…
Bir yanım memnun
oldum diyor, bir yanım tanıyamadım daha,
Samimi değil!


Bir
hayli kırıldım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Canıma
batan her halin felç gibi indi bedenime,
Gözlerimden tut da ciğerime
kadar kırgınım!
Aslında ne sana, ne olanlara…
Kendime
kırgınım…Maziye hiç değil, an’a kırgınım.
Anlatamadığım,
anlayamadığım masalların bana yaptıklarına,
Dinlediğim şarkılarda
bana seni anlatan şarkıcılara,
Beni anlamadığın kelimelerin bana her
şeyi anlatıyor gibi geliyor oluşlarına…
Bir hayli kırgınım…
Beni
ben kırdım oysa,
İyi değil!


Galiba yoruldum,
Her şey
kadar, herkes kadar, sen kadar,
Kendime kalbimi kanıtlamaktan,
Ve
kanıtladığıma kendimi inandırmaktan,
Ve dahası kocaman bir sahada tek
başına koşmaktan yoruldum!
Aslında ne pişmanım ne de pes ediyorum,
Sadece
beni kaybettikçe seni kaybediyorum,
Şu kalp denen, beni bana
sorgulatıyor artık,
Ki seni sorgulamamasını nasıl beklerim,
Toprağa
bakan yanım senden zaten ayrı,
Sana bakan yanımsa toprakla aynı,
Ne
yaparsan yap gördüğünün seni görmesini bekleyemezsin,
Gözlerim
yorgun, dudaklarım hissiz,Dokunulmadan geçen yıllar bana ağır,
Sarılmadan
geçip giden uğurlamaların kavuşmaları hep beklentisiz,
Söyleyemediklerini
söylesen de şimdi, sesine aşina yanım onca sessizlikten sonra artık
sağır!
İsteyerek değil!


Çok çalıştım,
Paylaştığımız
hayatımızda bıraktığın onca üstü kapalı “git” izine,
Beni yerle bir
eden kendince açık olan her tepkine,
Ve bence bana tanımadığım bir
adamı göstermene rağmen,
Gitmek için, bitmek için, sana huzur vermek
için çok çalıştım,
Daha önce de gitmiştim, kendi isteğimle!
Anladım
ki daha önce sevmemiştim,
Çok çalıştım inan,
Değişen yanımın
aslında hep aynı olduğunu göstermeye,
Her defasında daha da tozlaşan
canımı kırmadan korumaya,
Ve alışmaya kendime, bu göz gözü görmez
dumanlı halime,
Çok alışmaya çalıştım hem de,
Tanıştım seninle
doğan yanımla da ölen yanımla da,
Birini yaşattım, yaşatıyorum da
hala ama diğerinin ölmesine engel olamıyorum da!
Yorulmak dinlenmekle
geçmiyor,
An be an çöküyor insanın içindeki güç,
Işığı sönüyor,
beyaza dönüyor rengi gitgide, hissizleşiyor,
Ne yormak istedim seni
ne de yormak kendimi,

Çok çalıştım,

Gitmeye de kalmaya da,
İkisi
de aynı acı,
Kolay değil..