Si Esto Hazina

Konu: Si Esto Hazina Çarş. Ocak 27, 2010 5:44 am

Bir gün hasta olursam; kimsesiz gökyüzünü arıyacağım ellerinin uzağında.. Dalıp çıkamadığım o uzaklar,
şimdiki gibi gözlerimin ucunda olacak.. Öyle anlam dolu bakışlar..
Artık hiç bekleme.. Boş baktığım sokak lambaları belki hatırlatır
yaşayamadıklarımızı ama.. Aldırmadan,, anlamsız bir deli kahkahasıyla kendimi alıkoyacağım..

Hayır, özlemiyeceğim..

Bir gün, hasta olursam ve tüm kişiliklerim gün ışığına çıkarsa, elde edemediğim,
uzak yıldızların gözlerinden kayacağım saniye saniye.. Kimse
durduramayacak Venüs'ün tenimde kanamasını.. Ama her adım atışımda yine
içimden iç çekeceğim, koca of'lar dolusu.. Ben dahi alınmam hiç bir derdimi, yalınayak dolaşan bir seyyah ve gördükleri aklının yarımlığında..

En çok anmak istemediğim anılarımın ansızın canımı yakmasından kurtulduğum için şükrederim.. Evet, bir gün hasta olursam yüz çizgilerimin hiç eğrilmediği yerlerde taşırım hayatı.. Eski elbiselerin püskü sahibi, işte o diye gösterildikten sonra çocukların koşaradım yanından uzaklaştıkları adam olur deliliğim.. Ve senin, susaradım ağladığın..

Hiç görmediğim yüzünün yanında, adını; bilmediklerimin arasına eklerim.. Bir özlem, bir gülümseme ya da bir ses, içine aşk burukluğu karışmış hiçbirşey istemem senden.. Eksik kalmış adımların arkasından kimsin'li sorularla kendim giderim..

Büyük bir ihtimal aklından terkedilirim, aklımın terkettiği gibi. Zamanla.. Bir gün hasta olursam, bir şiirden başkası da acıtmaz içimi..

"Anla Mona Roza, ben bir deliyim"..

Bir
gün hasta olursam tüm yasak düşlerin öyküsünü akıttığım resimlerinin
üzerinden silemeyeceğim gözyaşlarımı.. Ve adına kahırlı şiirler
dökemeyeceğim.. Bilmediğim bir sürü ölümlü kelime,
dilimden düşerken müntehirliğinden utanacak.. Adın geçtiğinde
düğümlerden açılmayan boğaz'ım hasretinin ispatı olacak.. Aklım kayba
karıştığında toprak çoktan bedenimi yutmuş olacak, aç bir aşığın açıkta kalmış kalbi gibi.. Ve hiç bir mısramdan dize gelemeyecek yüreğim, kalem çatlağı kesik ellerimden destek alarak ayağa kalkamayacak.. Hayatın hep en son vurgunu, köşelerin isimsiz konuğu, herhangi bir suçun kolay suçlusu, hiç çalınmamış umutların zorunlu sahipliği hep deliliğimden sorulacak..

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Hiçkimsenin sözlerine bir "can" vasfıyla takılamadığıma da yanmam.. Soğuk ücralardan, son insanlık belirtisi hislerin hassasiyetine de bırakmam kendimi.. Öyle, derin ağıtların eşliğinde de ağlatmam annemi.. //"Madre"//....Olabildiğince uzak tutarım saçlarımı ellerinden, ki şefkatine yaşlar düşmesin.. Biliyorum, çok düşünemeyen düşünceli birisi.. Belki ben..
Eğer birgün hasta olursam..//Si esto hazina//....
Belki "ben" ....

Bir gün aklım hasta olursa, kendime bile küfretmiyeceğim.. Hiç aldatamadığım kendim olacak,
tek konuştuğum ve tek duyduğum.. En son sorup en az koruduğum.. Beyaz
yüzündeki çatlakları üzerindeki karaların örttüğü bir akıl merhumu..
Yalnızlık öyküsünü aylakca yazan sonu kararsız adımlar..Sonra oturup
....kimsesiz, gökyüzünü arıyacağım ellerinin uzağında....
Göremiyorum artık....