Karanlık Ve Güneş - frmturkey- Hikayeler - Yaşam Hikayeleri
Haziran
ayının sonları.Yani yaza merhaba dediğimiz kışın ürperten soğuğundan
kendimizi sıcaklığın huzur veren kollarına bıraktığımız o güzel,güzel
olduğu kadar da anlamlı ayla vedalaşıp yaz mevsiminin etkisini en fazla
hissettirdiği “Ben geldim artık! İşte buradayım” dediği,şarkılara konu olmuş Temmuz ayına girmek üzereyiz.Zaten ben aylardan en çok Haziran ve Temmuz'u seviyorum.Haziran,bizi kışın soğuğundan kurtardığı,hem
ilk baharı hem de yazı içinde bulundurduğu için büyük bir anlam ve
değere sahiptir gözümde.Temmuzu ise sebepsiz seviyorum işte.Biraz da
doğduğum ay olmasının bunda etkisi var desem çok mu egoistlik yapmış
olurum?Bir Temmuz ayında bela olmuşum dünyanın başına.Sahillerin en
neşeli olduğu,yazın büyüleyiciliğinin insanı en çok çarptığı bu güzelim ayda benim gibi bir felaketle karşılaşmış dünya…
Saat sabah 4:30.Uykum kaçtı birden bire.Dün televizyon izlerken uyuya
kaldığım kanepeden doğrulup pencereden dışarı bakınca şafak sökmek
üzere olduğunu gördüm.Ufuk çizgisinin üzerinde karanlıkta göze çarpan
farklı bir renk oluşmuş.Nasıl desem mavinin kırmızıya kavuşması
gibi.Şehrin ışıkları henüz sönmemiş.Her ne kadar yapay olsalar da bu
karanlıkta birazcık avutuyorlar insanı.Ve avutmakla da kalıyorlar.Asla
doğal ışığın verdiği gerçek mutluluğu veremiyorlar.Geçiçi bir avuntu
işte.Şu anda bir elektrik kesilse tüm şehir umutsuzca karanlığa
gömülür.Oysa gerçek ışığı,Güneş'in
ve diğer yıldızların ışığını kesmeye Allah'tan başka kimin gücü
yeter?Kimsenin.İşte ışık dediğin öyle olmalı.Kimsenin gücü yetmemeli
kesmeye.Herşeyin olması gerektiği gibi doğal olmalı ve huzur vermeli
insana.Geçici bir avuntu değil…
Deniz sakin sayılır.Ama dalgalar gizleseler de o bilindik hırçınlığını
taşıyor yine de.orta şekerli bir Karadeniz işte.Mavi'nin her tonu var
denizin üstünde.Kimi yerler daha açık kimisi daha koyu.Bir hüzün
kaplamış denizi.Sanki bir şeylerin olmasını,bir
şeye kavuşmayı bekliyor.Birden denizin ne kadar büyük olduğuna dikkat
ettim.17 senedir deniz kenarında yaşıyorum ama daha önce hiç bu gözle
bakmamıştım denize.Ne kadar da çok su var.Kimbilir belki de sevdiğinden
ayrı kalanların döktüğü göz yaşları buna sebep olmuştur.Belki de o
yüzden kıyıya vuran her dalga hüzün getiriyordur şehre.Belki de o
yüzden her dalga çarpışında sızlıyordur sevenlerin yürekleri.Belki de
dalgaların çıkardığı ses bu yüreklerin ağlayışları ve
haykırışlarıdır.Ümitsizliğin,çaresizliğin ve en kötüsü ayrılığın sebep olduğu çığlıklardır.Kimbilir…
Saat 5'e doğru ilerlerken ufuk çizgisinin üstüne parlak ince bir çizgi
belirdi.Karanlıkta göze çarpan o şafak rengi bir noktada
yoğunlaştı.Pembenin ve mavinin birbirine bu kadar yakıştığını daha önce
görmemiştim.Ufuk çizgisinin üstündeki parlak çizgi de kayboldu.Deniz
sanki otorgarda sevdiğini bekleyen bir insan gibi heyecanlandı.Gökyüzü
sanki bir şeylere hazırlanıyor.Bir doğum günü partisinde ışıkların
kapatılıp doğum günü olan kişinin beklenmesi gibi.Tüm hazırlıklar
yapıldı.Herkes merakla birini bekliyor.Ve işte beklenen kişi geliyor.O
pembe noktanın üzerinden dünyamıza merhaba diyor Güneş.Nasıl da birden
bire değişiveriyor gökyüzü.Deniz bütün hüzünlerini bir tarafa fırlatıp
büyük bir mutlulukla Güneş'i selamlıyor.Günün ilk ışıklarının yüzüme
vurmasıyla benim de içimde bir mutluluk bir huzur oluştu.Az önce
bahsettiğim,şehrin
ışıkları gibi sahte olmayan gerçek bir mutluluk.Şu büyüleyiciliğe
bakın.Yaz Güneş'i tüm karanlığa meydan okurcasına ışıl ışıl parlıyor
mas mavi denizin üstünde. Şehrin sahte ışıkları,Güneş'in
karşısında çaresiz sönmek zorunda kaldılar.Denizin mavisi daha bir
güzel görünüyor şimdi.Kuşların cıvıltısı daha güzel geliyor insanın
kulağına.onlarda da bir sevinç var.Herşeyde bir sevinç var.Karanlığın
üzerine Güneş doğması buymuş demek.Gecenin ürküten soğuk ve hüzünlü
karanlığından rengarenk,ışıl ışıl,sıcacık,mutlu bir sabaha merhaba demekmiş.Bir Güneş yetiyormuş demek tüm karanlığı silmeye.Hoşgeldin Güneş.İyiki varsın…
Konu: Karanlık Ve Güneş 
