Gözyaşlarımın
ateşiyle eriyen mumların ışığında yazıyorum...son kez buluşturuyorum
kalemle kağıdın aşkını...Ve bu aşk benim acılarmı yazıyor hayata...son
bakışlarımı, son dokunuşlarımı....sevgilimin hayata gözlerini kapadığı
son anları yazıyor...kaleme itiraf ettiriyorum ruhumun bütün sırlarını
kağıda...gözyaşlarım kağıda damlıyor ve buharlaşıyor mumun
sıcaklığında..."onun" ölümüyle zaten ölü olan hayatım iyice toprak
oluyor küçük yaşamımı simgeleyen saksı kaktüsünde...Perdelerimin
kararttığı huzurlu fakat mutsuz dünyamda son kez yazıyorum
hayatımı...Birazdan kabuslarım gelir...onların huyudur çatkapı gelip
misafirperverliğimi zorlamaları...onlar gelmeden son kez yazayım...bu
geceden sonra sabaha uyanabileceğimi hiç sanmıyorum...O öldüğünden beri
daha sık gelir oldular evime...bu gece dayanamayacağım...teslim edeceğim
artık ağlayan ruhumu...Son kez yazıyorum sana hayat...benden başkasını
bu şekilde üzme...acılarını hafiflet insanların......yanlışları benim
gibi vücuduna dolatma hatalrın kırbaçlarıyla....acı insanlara...hoşçakal
hayat..geldi kabuslarım...
Konu: KabusLar aLır Ruhumu Bedenimden 
