İnsanı Cennet'e yakınlaştıran ameller

Ahmet Şahin'in yazısı

Birlik beraberliğimizi,
dostluk ve akrabalığımızı koruyan özel ve güzel âdetlerimizden biri de,
sıla-i rahim'dir. Yani, akraba ve dostlarla ilgiyi kesmemek, ziyaret
edip hal hatır sorarak akrabalık bağlarını hep canlı tutmaktır.
Ayetlerde ve hadislerde
akrabalarla ilgiyi kesmeme mükellefiyetimize dikkatimiz çekilmekte,
önemine çarpıcı ifadelerle işaret olunmaktadır.
Nitekim Rabb'imiz
Müslüman'ın önemli görevlerini sıralarken akrabalarına karşı göstermesi
gereken ilgisini hemen üçüncü sıraya koyarak buyurmuş ki:
-Önce Allah'a ibadet
edin, sonra anne babaya itaat edin, üçüncü olarak da akrabaya olan
yakınlığınızı koruyun, ilginizi kesip de yabancılaşmayın!..
Efendimiz (sas)
Hazretleri ise yakınlarıyla ilgisini kesenlere çarpıcı ikazlarda
bulunarak:

-Akrabalarıyla
ilgisini kesenler meclisimizde oturmasınlar, buyurmuştur.

Bu ikazı dinleyenlerden
bir kişi hemen sessizce kalkıp meclisten dışarı çıkarak ihmal ettiği
akrabasına koşar. Neden sonra geri gelip yerine sessizce oturunca
Efendimiz sorar:
-Bir akraba ihmalin mi
söz konusu idi yoksa?

Cevap ibretlidir:

-Beni kendisinden
uzaklaştıran bir teyzem vardı, ikazınız üzerine onu ziyarete gittim,
kapısında beni görünce hem şaşırdı, hem de sevinerek, 'Sen kolay
gelmezdin, nasıl oldu da geldin?' diye sordu. Ben de akrabayı ihmal
edenlerle ilgili ikazınızı anlatınca ellerini açıp bana dua etti, ben
de ona dua ettim, böylece akrabamla helalleşerek geldim ki meclisinizde
oturacak duruma gelmiş olayım.

Bunun üzerine
Efendimiz'in açıklaması şöyle olur:
-Şunu unutmayın ki,
akrabalarıyla ilgisini kesmiş olan kimsenin bulunduğu meclise
Rabb'imizin rahmeti inmez. Sen bu ziyaretinle hem meclise gelecek olan
rahmete engel olmaktan kendini kurtarmış, hem de bir vefa örneği vermiş
oldun..

Demek akrabalarıyla
ilgisini kesenler İlahi rahmetten mahrum kalmaya aday olurlar. Bu
mahrumiyet de göze alınacak, basit görülecek bir mahrumiyet olmasa
gerektir. Öyle olunca akraba ile ilgi kesmenin bu dehşetli sonucu
dikkatlerden kaçmamalıdır.
Bu sırada bir akraba
sorusu da şöyle gelir:
-Ben akrabama gidiyorum,
ama o gelmiyor, ben affediyorum ama o affetmiyor. Ben de onlara aynı
şekilde karşılık vermek istiyorum. Buyrulur ki:
-Akrabalarının sana
yaptıkları yanlışı sen de onlara yaparsan, yanlışa yanlışla karşılık
vererek eşit duruma düşmüş olursun, farkın kalmaz. Sen yanlışa doğru
ile karşılık ver ki, hataya ortak olmayasın. Şunu unutma ki, senin
akrabaya vefalı tavrın seni Cennet'e, onların vefasız tavrı da onları
layık oldukları yere yaklaştıracaktır.
Bu gibi ağır ikazlardan
anlaşılan odur ki, akraba ve dostlarla olan sevgi bağlarını koparmanın
vebali göze alınamayacak kadar büyük olmaktadır. Nitekim "İnsanı Cehennem'den uzaklaştırıp Cennet'e yakınlaştıran
ameller hangisidir?" diye soran bir zata Efendimiz'in cevabı da bu
mealde olmuştur:

-Namazını
kılan, orucunu tutan, haramlardan kendini koruyan, bir de
akrabalarıyla ilgisini kesmeyip sürdüren kimse, Cehennem'den uzaklaşıp
Cennet'e yakınlaştıran amelleri işlemiş kimselerden sayılır..


Demek ki, namaz, oruç
gibi önemli dinî görevlerimizin hemen yanında akraba ziyaretleri de yer
almaktadır. Akraba ziyaretinin bu öneminden dolayı irşat kitaplarında
deniyor ki, akrabasını yürüyerek ziyarete gücü yetenler, adım başına
kazanacakları sevabı düşünerek yaya olarak gitmeyi tercih etmeliler.
Mümkün değilse vasıtaya binerek gitmeli, uzaklığı bahane etmemeli,
mütevazı hediyelerle de olsa akrabalık bağlarını güçlendirmeye gayret
göstermeliler. Yerine göre bir telefonla, bir selamla da olsa bu bağlar
tazelenmeli, bulundukları meclise rahmetin inmeyeceği vefasız
akrabalardan olmadığını bu kadarcık bir ilgi ile de olsa
ispatlamalıdır.

Zaman