Allah fikri, insanla birlikte doğmuştur. Felsefe tarihine baktığımızda
Allah'ın
varlığını inkâr etme düşüncesinin az veya çok her dönemde
olduğunu
görüyoruz. Bu sebeple bu fikirleri çürütmek için gerek İslam,
gerekse
de Batı düşünce dünyasında Allah'ın varlığını ispat etme
mevzuunda
çok değişik deliller ortaya konuluyor. Bu delillerin hepsi de
inkârcı
fikirler adına ayrı bir boşluğu dolduruyor. Biz, bu yazıda
Rabbimizi
bize anlatan pek çok delil içinden sadece kâinat, vicdan,
Kur'an ve
Efendimiz olmak üzere dört ana delilin üzerinde durmak
istiyoruz:
KAİNAT
O'NUN ESERİ
Muhteşem bir sanat eseri olan kâinat, insandaki
aklî ve hissî bütün
duyguları fazlasıyla uyaracak inceliklere,
güzelliklere ve sırlara
sahiptir. Bu âlemde görebilen gözler için her
şey şüpheye yer
bırakmayacak şekilde O'nun varlığını haykırmaktadır.
Nitekim "Gökleri
ve yeri var eden Allah hakkında şüphe mi olur?"
(İbrahim Sûresi, 14/10)
ayet-i kerimesi bu hakikati dile getiriyor.
İnkâra şartlanmamış her bir
akıl, kâinatın göz kamaştıran mimarisi ve
baş döndüren düzenli
işleyişinden hareketle, kâinattan objektif
veriler elde edebilir ve onu
âdeta bir kitap gibi sayfa sayfa
okuyabilir. Bir yerdeki düzen, o
düzeni kuran birisini, bir eserdeki
sanat onun sanatkârını ve yine bir
yerdeki ihsan ve ikram, orada var
olan bir ihsan ve ikram sahibini
gösterir. Bu cümleden olarak, eğer
insan, gaflet ve şartlanmışlıkla
bozulmamış kalp/akıl gözüyle bu
kâinata bakabilirse, ondaki sanat,
düzen, plân ve ihsan gibi
hakikatlerden yola çıkarak, bunların, sonsuz
bir ilim, kudret ve
ihsan sahibi bir Yaratıcı'nın varlığını gösteren
birer delil olduğuna
gözüyle görmüş gibi inanacaktır.
VİCDAN "ALLAH VAR" DİYOR
İnsan,
-hem fizyonomisinin diliyle hem de onu varlıklar hiyerarşisinin
en
üstüne çıkaran ruhunun/vicdanının diliyle- Allah'ın varlığına
şahitlik
eden canlı bir delildir. Özellikle insanoğlunun sahip
kılındığı
vicdan mekanizması, yaşadığı varlık âlemi ile gayb âlemi
arasında bir
buluşma noktası oluşturur. Allah'ın varlığı ve birliği
konusunda bir
pencere vazifesi görür. Kişiye özel ve fevkâlâde duru bir
kaynak
oluşturur. Günahlarla karartılmamış ve de şartlanmışlık ve ön
yargılarla
balans ayarı bozulmamış her bir vicdanın ibresi, Sahibi'ne
doğrudur.
Zira, temelde bütün vicdanların ibresi, Allah tarafından,
kendisini
gösterecek şekilde ayarlanmıştır. İnsan fıtratının şuurlu
cephesinin
diğer bir adı olan bu dil, asla yalan söylemez ve de
Yaratıcı'sını
dillendiren sesi tamamen yok olmaz. Ancak bu sesin
inkârla kısılması
veya bastırılması imkânsız değildir.
KUR'AN CEVAP VERİYOR
İnsanın
cevap bulmak zorunda olduğu "Ben kimim? Nereden geldim ve
nereye
gidiyorum? Ölümle çıkmak zorunda olduğum bu dünyada işim ne?
Beni kim
bu âleme oturttu ve irademin dışında gelmiş olduğum bu
yerlerin
anlamı nedir? Buradan gitmek istemediğim halde neden
kalamıyorum?
Ölüm nedir? Ölümden ötesi var mıdır? Varsa nasıldır?..."
vb pek çok
soruya en mükemmel ve ikna edici cevaplar vermesiyle eşsiz
ve
benzersiz bir kitap olduğunu gösteren Kur'ân da, kendisini gönderen
iradenin
(Allah'ın) varlığının en büyük delillerindendir.
PEYGAMBERiMiZ
O’NU ANLATIYOR
O, getirdiği Kitap ve o Kitap'a göre ortaya koyup
uyguladığı hayat ve
de gösterdiği hedeflerle Allah'ı tanıtan canlı
bir örnektir. Çöl
ikliminde yaşayan bedevi kabilelerden asırlara
hitap edecek
medeniyetler kuran bir toplum vücuda getirmesi ve de
onun insanlığa
verdiği hareketin günümüzü bile derinden etkileyip
dinamik hale
getirmesi, insanların Allah'ı tanımasına yardımcı olacak
güçlü bir
delildir. Son olarak şunu da ifade edelim ki varın ispatı,
yokun
ispatından her zaman daha kolaydır. Bir elma cinsinin
yeryüzünde
bulunduğunu, bir tek elmayı göstermekle ispat edebiliriz.
Halbuki
yokluğunu iddia eden kimse bütün yeryüzünü, hatta kainatı
dolaşıp,
ancak ondan sonra onun yokluğunu ispat edebilir. Bu ise,
imkansızlık
çapında bir zorluk demektir. Öyleyse diyebiliriz ki; yok,
hiçbir zaman
ispat edilemez. Allah vardır ve birdir. Başta insan
olmak üzere bütün
kâinat O'nun varlığını haykırıyor.
Konu: Allahın varlığını akıl ve vicdan ile bulunması 
