Sana uzaktan bakıyorum.
Sana
bakmak inanılmaz mutlu ediyor beni. Sen gidince aklım da senin
peşinden
sürüklenip gidiyor, yüreğim de... Yanında biri mi var, ona bir
şey
mi söylüyorsun, onunla gülüyor musun...
İçim yanıyor. Ama senden
sonra gördüğüm o insan birden senden biri
oluyor. Senin baktığın her
yer artık güzel, senin konuştuğun her insan,
özel oluyor.
Sen
evine şu yollardan gidiyorsun. Ardından yürüyorum. Beni fark
etmiyorsun.
Önünden geçtiğin evlere, gölgesinde yürüdüğün ağaçlara, her
gün
bindiğin otobüse bakıyorum. Senin gözünle bakıyorum. Sen yokken de
o
yollardan defalarca geçiyorum. Senin kokun, senin havan, senin auran
sinmiş
havaya.. Sanki seni soluyorum.
Akşamları ne yaparsın acaba?
Sofraya oturduğun zaman yanında kimler
var? Hangi yemeği severek
yersin, neyi sevmezsin? Kitap okur musun?
Hangi kitapları seversin?
Ne tür filmlerden hoşlanırsın? Televizyon
izler misin? Gece sokağa
çıkar mısın? Arkadaşlarınla en çok neye
gülersin? En çok kim kızdırır
seni.. Hangi futbol takımını tutarsın?
Bilmeliyim. Senin
hakkındaki bütün ayrıntıları öğrenmeliyim. Çünkü ben
de o filmlere
gideceğim, ben de o dizileri izleyeceğim, ben de o
yemekleri
seveceğim ya da nefret edeceğim. Bilmeliyim. Baştan kuruyorum
dünyamı.
Seninle yaşamaya başlıyorum.
Onca kalabalığın içinde, karmaşık
yaşamın ortasında eğer sen varsan
daha seni görmeden bir kuş gibi
çırpınmaya başlıyor yüreğim. Bir ışık
çarpıyor yüzüme, bir sıcaklık
yürüyor göğsümde. Anlıyorum ki sen
varsın. Sen ordasın. Sen
gelmişsin. Bakmadan, başımı çevirip seni
görmeden varlığının
farkındayım.
Ey uzak uzak baktığım.. Göz göze gelmeden, saçını
okşamadan, değil bir
rüyayı bir cümleyi paylaşmadan sevdiğim
sevgilim. Bir aşk filiz verdi,
fidan verdi, kök saldı içimde. Onu
sana göstermek için ömrümü veririm.
Konu: platonik aşk 
